Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008
ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΧΟΡΤΑΤΟ
Αγαπημένη μουΝίτσα,
(για όποιον δεν είχε διαβάσει τα σχόλιά μας στην προηγούμενη ανάρτηση, αυτό είναι το υποκοριστικό του Μελανίτσα...)
Δεν ξέρω αν υπάρχει λύση, και δεν ξέρω αν είναι καν πρόβλημα αυτό. Αυτό είναι μια ιδανική κατάσταση σε μια ιδανική κοινωνία. Γιατί όπως είπες, και το συμμεριζόμαστε άπαντες οι σεντιμεντάλ άνθρωποι, το μόνο που σε χαλάει είναι που λες κι ένα σκασμό ψέμματα... Κατά τ' άλλα την περνάς κοτσάνι!
Μα τι ωραία που θα ήταν, να είναι ενήμερος και ο σύζυγος... Να μπορούσε να το αποδεχτεί, και - γιατί όχι; - να κάνει κι αυτός τα ίδια! Πως κατανοούν και αποδέχονται το ότι μας φτιάχνει το σόπινγκ? Στο φάκινγκ γιατί κολλάνε??? Μια χαρά γαμείς παλικάρι μου, δεν υπάρχει αντίρρηση... Πειράζει να φάω και κανά άλλο μεζέ????????
Ή, για να μην είμαστε εντελώς πεζοί, να μην είναι μόνο για το κεχρί το θέμα. Ποια είναι η πιο ωραία φάση στον έρωτα? Αυτή της αρχής! Μες τα μέλια και τα ζουζουνίσματα!!! Πόσο κρατάει??? Αρχίδια, κρατάει!!!!!! Γιατί άμα καβατζωθούμε με οικογένειες και παιδιά, να στερούμαστε αυτήν την χαρά????? Αυτό το πετάρισμα στο στομάχι, αυτό το "αχ, μωρή, με κοιτάειειειειειειει!!!!", ή το "και του είπα, και μου είπε, και του λέω μετά, και όμως αυτός είπε, και τι εννοούσε κατά βάθος..." και να παίρνουν φωτιά τα τηλέφωνα με τις κολλητές! Και να σε αγγίζει κάποιος για πρώτη φορά, και να σε φιλάει κάποιος για πρώτη φορά, και να κυλιέστε στους σομιέδες για πρώτη φορά... Και ξανά τηλέφωνο στην κολλητή, "το κάναμεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!"
Για όσο κρατήσει ρε πούστη μου... Και το παιδί παιδί, και ο άντρας άντρας... Σαν συγγενείς είμαστε έτσι κι αλλιώς, με τα χρόνια. Δεν αποκλείω την περίπτωση να πηδιέσαι μια χαρά χαρούλα και με τον σύζυγο. Αλλά αλλιώς. Δεν έχει αυτό το ... το... "το κάναμεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!"
Βέβαια, ομολογώ ότι κι εγώ θα είχα λιώσει στις τύψεις... Αν τον αγαπάς πραγματικά κι είσαι ντόμπρος άνθρωπος γενικά, σου ψιλοβγαίνει ξινό όλο αυτό, επειδή δεν αντέχεις να τον φλομώνεις στις παπαριές.
Ήξερα ζευγάρι, πριν χρόνια, έχουμε χαθεί πια, που λειτουργούσαν εντελώς ελεύθερα. Λάτρευαν ο ένας τον άλλον, κι είχαν παράλληλα τις περιπέτειές τους, ο ένας εν γνώσει του άλλου. Αντάλλασσαν εμπειρίες μάλιστα, κι όχι απλώς δεν χαλιόντουσαν, τουναντίον! Καρακαταφτιαχνόσαντε και βγάζαν τα μάτια τους! Αυτοί είναι ακόμα μαζί, κι έχουν κάνει και τρία παιδιά εν τω μεταξύ, κι είναι τρισευτυχισμένοι!!! Σπάνια περίπτωση, το ξέρω, αλλά μα την Παναγία, υπάρχει!!! Έλληνες, έτσι; όχι τίποτις Σουηδοί...
Δε ξέρω καλή μουΝίτσα... δεν ξέρω... η επιστήμη σηκώνει τα χέρια... Κάνε ό,τι γουστάρεις προσέχοντας μην πληγώσεις αυτούς που αγαπάς, μόνο αυτό έχω να σου πω...
Αν εξακολουθείς να τριγυρνάς εδώ γύρω, ελπίζω να το διαβάσεις, και να μου απαντήσεις. Να μου πεις πως είναι τα πράγματα, γιατί πέρασε και τόσος καιρός, και μπορεί κάτι να έχει αλλάξει!
Καλά (ξε;)μπερδέματα!!!!!!!!!!!!
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008
ΤΟ ΞΥΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠ' ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (?)
Ο/Η Prophet Estarian είπε...
Γιατρέ μου, απορία
Έχω μια σχετικά βίαιη τάση κατά τη διάρκεια της πράξης.
Ενίοτε μου βγαίνει ένα μπρουτάλ, ένα "κάτσε μωρή να σε σκίσω σα σαρδέλα".
Παρατήρησα οτι συνέβη μετά από ερωτικό μαραθώνιο με γυνή που ζήταγε απεγνωσμένα να φάει χοντρά χαστούκια.
6 Μάρτιος 2008 1:49 μμ
Βρήκε καλό σέρβις και μας ξανάρθε ο εν λόγω πελάτης. Επειδή τον έχουμε κατασυμπαθήσει, κι επειδή δεν έχουμε κι άλλον δηλαδή, πάμε να δούμε το θεματάκι του.
Καλέ μου Εστάριαν,
Για όλα υπάρχει μια αρχή. Το ότι δοκίμασες κάτι και σου άρεσε, δεν σημαίνει ότι ήσουν «κάπως» κι έγινες «αλλιώς». Απλά δεν είχε βρεθεί ακόμα ο άνθρωπος που θα σε ξεκλειδώσει. Βρέθηκε, και άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. Και περάσατε και οι δύο (ελπίζω!!!) ωραιότατα, γι’ αυτό κι εσύ θα ήθελες να το επαναλάβεις. Λογικόν και υγιές.
Πριν προχωρήσω στο συγκεκριμένο θέμα, θέλω να πω κάτι που είναι το μότο μου, και κολλάει σ' όλες τις περιπτώσεις που τους περισσότερους σας ανησυχούν, "καλέ μήπως είμαι άρρωστος", και τέτοια:
ΣΤΟ ΣΕΞ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΟΛΑ,
ΑΡΚΕΙ ΟΣΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΆΝΩ ΑΠΟ 18
ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ.
(Αυτό το τελευταίο, αμέσως αμέσως αποκλείει τα ζώα.
Όσο και να τα ρωτάτε, δεν πρόκειται να συναινέσουν).
Άλλος άνθρωπος μας βγάζει το τρυφερό μας, άλλος μας βγάζει το κωλοπαιδαρέ (για άντρα)/πουτανέ(για γυναίκα) μας, ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να μας βγάζει και το ένα και το άλλο ανάλογα τη φάση. Τίποτα δεν είναι προς ανησυχία. Όσο περνάνε και οι δυο καλά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Και τα μπινελικάκια, και τα χαστουκάκια, αλατοπίπερο είναι...
Υπάρχει η περίπτωση να είσαι με κάποιον τον οποίο εκτιμάς, σέβεσαι, κι όταν τον ξεμοναχιάζεις γουστάρεις να παίρνετε ρόλους. Δεν μιλάω απαραίτητα για μακροχρόνια ή σοβαρή σχέση. Ακόμα και σε one night stand θεωρώ δεδομένο (ως υγιές), ότι ο άλλος μου βγάζει κάτι θετικό και ξεκινάω να προχωρήσω τόσο πολύ μαζί του. Δεν ξεκινάω για να τον βλάψω! Στην πορεία, όταν βρισκόμαστε σεξουαλικά, πειραματιζόμαστε και βρίσκουμε κάποιους κοινά αποδεκτούς κώδικες και περνάμε και οι δύο καλά. Αν αυτοί οι κώδικες περιλαμβάνουν ρόλους της μορφής μου συζητάμε, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, από τη στιγμή που μόλις ολοκληρωθεί η επαφή, εξακολουθούμε να τρέφουμε τα ίδια συναισθήματα για τον/την παρτενέρ μας. Από απλή συμπάθεια στην αρπαχτή, μέχρι βαθιά αγάπη για τον/την από χρόοοονια σύζυγό μας.
Η άλλη περίπτωση είναι να μην μπορείς να κάνεις σχέση, να θεωρείς ότι όλες οι γυναίκες είναι καριόλες και να πληρώνεις πουτάνες για να κάθονται να τις βρίζεις, να τις φτύνεις και να τις μπατσίζεις, για να καταφέρεις να αποδώσεις σεξουαλικώς. Και το να απευθύνεσαι σε επαγγελματίες είναι η καλύτερη περίπτωση. Μην το πιάσω όταν ξαμολιέσαι και το παίζεις γόης, ρίχνεις το γκομενάκι και μετά το σαπακιάζεις στο ξύλο. Αυτού του είδους η διαταραχή, έχει και το αντίστοιχό της πρότυπο στις γυναίκες. Είναι το: δεν αξίζω τίποτα, καλά μου κάνουν, μόνο τέτοια συμπεριφορά μου αξίζει, μην πω και χειρότερη.
Κάπου ανάμεσα τις δύο αυτές περιπτώσεις υπάρχει φυσικά και το γκρι. Ανάλογα με το πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρίσκεται σε κάποιο από τα δύο άκρα, ας αναλογιστεί ο καθένας αν και κατά πόσο χρειάζεται βοήθεια από κάποιον ειδικό.
Εσύ, καλέ μου πελάτη, που ανήκεις;;;;;; Γιατί κάτι μου λέει ότι είσαι μια χαρά παιδί;;; (Έως και ο «άντρας ο σωστός ο πρόστυχος»;;;;;)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Και να τονίσω για άλλη μια φορά, σε περίπτωση που δεν είναι ήδη προφανές, ότι εδώ είναι το τελευταίο μέρος που θα απευθυνθεί κανείς αν χρήζει βοηθείας ειδικού. Εδώ απλά κουβεντιάζουμε ελεύθερα, και αν μας παίρνει – αναλόγως το θέμα – κάνουμε και την πλακίτσα μας. (Γι’ αυτό και βάζω αντίστοιχα labels, για να ξέρει κανείς τι πρόκειται να διαβάσει. Μέχρι στιγμής τα θέματα ήταν μόνο στις κατηγορίες «Χαβαλεδιάρικα» και «Ντεμί Σαιζόν». Αν παραστεί ανάγκη, να είστε σίγουροι ότι υπάρχουν και τα «Σοβαρά, τώρα!». Αλλά ποτέ μα ποτέ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ!!!! Οι ειδικοί υπάρχουν αλλού, φροντίστε να απευθύνεστε στα σωστά μέρη και ανθρώπους!!!!!!)
Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008
ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ Ή ΣΚΥΨΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ
Ο/Η Prophet Estarian είπε...Έχω κάτι προβλήματα με μερικές πιστές που δεν επιθυμούσι όπως ευλογηθούν με τον πρέποντα τρόπον. Τι ποιώ τέκνο μου;
+Ο κεφτέc γαρ βαρυc+
Να κι ο πελάτης νούμερο δύοοοοο... Καλώς ήλθατε πάτερ, την ευλογία σας!
(Το ξέρω ότι σας την έχω ξαναζητήσει, αλλά αυτά τα πράγματα είναι να μην κάνεις την αρχή, μετά συνηθίζεις και τα ζητάς...)
Να πω στο αναγνωστικό μου κοινό (εσένα λέω Μπάμπη...) πως μία νέα θρησκεία έχει δημιουργηθεί - την οποία έχω ήδη ασπαστεί - ακόμα δεν μπορώ να περπατήσω καλά μετά την ευλογία του Προφήτη - για την οποία μπορείτε να ενημερωθείτε από εδώ και από εδώ.
Τι βλέπω λοιπόν, πάτερ μου??????? Αρνούνται????? ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ????????????
Εμένα νά 'ρθουν να ρωτήσουν! Να τους διώξω όλες τις αναστολές, ανησυχίες, φοβίες... Ό,τι τέλος πάντων!
Ρε κορίτσια... Ντάξει... Είναι λίγο ζόρικα στην αρχή γιατί κι ο Προφήτης - ζωή νά 'χει - είναι και προικισμένος... Αλλά κάθε αρχή και δύσκολη! Έτσι εύκολα θα το βάλουμε κάτω; Τι είναι λίγος πόνος μπροστά στην ευχαρίστηση που θα ακολουθήσει; Και λέγοντας "ευχαρίστηση" φυσικά, δεν εννοώ τίποτα άλλο, παρά την ανάταση ψυχής που προσφέρει η θρησκεία στον πιστό.
Κι εσύ Πάτερ μου... Μήπως τους δείχνεις κατ' ευθείαν την αγιαστούρα σου, και σκιάζονται; Δεν αφήνεις να σκύψουν πρώτα (για να δεχτούν την ευλογία πάντα) και μετά σιγά σιγά και με το μαλάκό, να περάσεις στο παρασύνθημα; Λέω μήπως... Για δοκίμασέ το, κι έλα να μου πεις τα αποτελέσματα.
Αν κάποιες εξακολοθούν να έχουν επιφυλάξεις, στείλτες από δω, να τις περάσω πρώτα από το κατηχητικό, κι ύστερα στις επιστρέφω έτοιμες.
Ασπαζόμενη την χείραν σας, γονυπετούσα, σεμνά και ταπεινά...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Χελόου ντόκτορ!
Εν πρώτοις να ξεκαθαρίσω ότι βρίσκομαι εδώ ινκονγκνίτα – πάει να πει ότι όλοι θα παριστάνουμε ότι δεν ξέρουμε ποια είμαι (λες και ενδιέφερε κανέναν αυτό). Παρακαλώ να τηρηθεί το ιατρικό απόρρητο.
Λοιπόν, έχω μια υπέροχη σχέση με έναν υπέροχο άντρα. Είμαστε και οι δύο τρελά ερωτευμένοι, ταιριάζουμε θαυμάσια, όσο περνά ο καιρός τόσο αγαπιόμαστε περισσότερο. Υπάρχει μόνο ένα μικρό προβληματάκι: είμαστε παντρεμένοι – όχι μεταξύ μας. Δυστυχώς οι σύζυγοί μας δεν έχουν το απαιτούμενο ανοιχτό πνεύμα για να δεχτούν τη σχέση μας.
Ο σύζυγός μου είναι μια χαρά παιδί, πολύ καλός σύζυγος και καλή παρέα, και με λατρεύει σαν θεά (άλλωστε, ΕΙΜΑΙ θεά). Δεν θέλω να τον πικράνω, άλλωστε καλά περνώ μαζί του, δεν θέλω να τον αφήσω, πού να τρέχω τώρα να μετακομίζω. Βέβαια δεν με τρελαίνει κιόλας, αλλά είμαστε ωραία βολεμένοι, μαγειρεύει κιόλας καμμιά φορά, κάνει και καμμιά δουλειά στο σπίτι, κρατάει και το παιδί για να βγω.
Το κακό είναι ότι αναγκάζομαι να λέω άθλια ψέματα και να κάνω απίστευτες ακροβασίες για να πάω να πιω έναν καφέ (με γάλα και ζάχαρη, αν με εννοείτε), με αποτέλεσμα να κουράζομαι, άσε που μπορεί και να καρφωθώ και να γίνει το έλα να δεις.
Υπάρχει λύση στο πρόβλημά μου;